To what extent does feminist epistemology’s critique of analytic methodology successfully escape the ‘paradox of bias’?

Feminist philosophy started in the 1970’s and has developed itself into a subdiscipline that plays a major role in contemporary philosophy. It focusses on three subjects. The first, to criticize historical philosophical writings, the second, to criticize areas of contemporary philosophy such as epistemology and ethics, third, criticize patterns of imaginary and symbolism in philosophy. In this essay I’m going to be focussing on the second subject of feminist philosophy. I’m going to explain to what extent feminist epistemology’s critique of analytic methodology successfully escapes the paradox of bias. Firstly, I will explain what analytic methodology is. Secondly, what feminist epistomology’s critique on this is. Lastly, I will explain the paradox of bias . Then I shall justify my claim that feminist epistemology’s critique of analytic methodology does not escape the paradox of bias. This justification will include arguments in favour of my claim as well as the objection that feminist philosophers raised against the paradox of bias.

It is hard to define the concept of analytic methodology because we should approach it with a wide range of philosophical methods. To be of use in this essay, it is enough to define the basic elements of what analytic methodology is about. For this we can use the claim of Ann Garry. Ann Garry states that “analytic methodology is the philosophy that has prevailed in English-speaking countries for most of the twentieth century, including the logical positivists, ordinary language philosophers, postpositivists and their myriad successors”.[1] She also adds Richard Rorty’s ‘clear and rigorous tools’ view. It says that analytic methodology has a stylistic approach. It values clarity in writing style and rigor in argument, and a sociological basis, the consideration of its philosophical ancestors and the philosophers that are read nowadays.[2] Furthermore she defines the method that analytic philosophers tend to use. They always start with, or against, something they can improve.[3] These claims combined make a workable definition for analytic methodology.

By means of a feasible definition of analytic methodology, we can analyse the critique that feminist epistemology provides us. According to E. Anderson, “Feminist epistemology studies the ways in which gender should and  undeniably influences our conceptions of knowledge, the knowing subject, and practices of inquiry and justification.”[4] Alison Stone and Ann Gary, both feminist philosophers, share their own interpretation on the influence of gender in analytic methodology. Alison Stone claims that philosophical methods have only focussed on reasoning, justice, rights, impartiality and moral rules. This focus reflects only the view point of a man’s experience.[5] In addition to that, Ann Garry revealed a method in which to measure the influence of gender in philosophical methods. Garry states that feminist philosophy required methods that could facilitate the full diversity of women.[6] According to her, there are nine viable questions suitable for determining whether a philosophical method achieves a minimum acquired defination for feminist philosophers. She applied her nine questions to the method of analytic methodology, which resulted in the  following deduction: ‘Analytic methodology is only partly minimally exemplary.  It can be useful within its scope but it could also be constraining. In limited ways it is minimally decent, in other ways it restrains, hinders feminists’ work. Analytic methodology makes one feel as if it’s possible unlock the right results. ‘Analytic tradition tries to overcome the objections of its critics, it has become more feminist friendly’[7] So the main critique of feminist epistemology towards analytic methodology is that it’s partially male biased and less acceptable for feminists.

Since we have discovered what feminist epistomology’s critique on analytic methodology is, the next step is to find out what the paradox of bias is. In order to find out whether the critique is able to escape the paradox, we will have to refer to Alison Stone. According to her feminist criticism of male bias or masculine attitude suggested that theories which are less biased should be incorporated. Yet it also seemed that one must have feminist views before one could begin to detect these biases.’[8] As you can see, there is a paradox in this because you need a bias to detect another bias. This is what’s called the paradox of bias

Now that there is a clear view on the different subjects of the thesis, I can argue towards the fact that feminist epistemology’s critique of analytic methodology does not escape the paradox of bias. It is possible to divide the analysis of the paradox in this critique into two levels, a macro-view and a micro-view of this paradox.
Firstly, the macro-view. The way in which feminist epistomoly critiques analytic methodology, is trough analytic methodology. As seen in the definition of analytic methodology above. It always starts with or against something that can be improved. This has a bias in it because it is stated that there should be an improvement in benefit of women.
Second, the micro-view, in order to determine whether analytic methodology is suitable for feminism, there is an analytic method of reasoning. Garry, for example, uses 9 questions to value analytic methodology. Garry uses the outcome of these questions to come arrive at a conclusion. This is method is a form of analytic methodology with reasoning, which was supposed to be associated with male gender. Nevertheless there is already a bias that states that an analytic method is an decent one. If that was not the case, Garry would never have used the analytic method. But this was the question for critique? So there is a bias in the use of method itself and therefore, the conclusion was already made before . These two claims can prove that the critique does not escape the paradox of bias at all.

A general objection that feminist epistemologists pursued against the paradox of bias, which can also be applied on my conclusion above, is the concept of standpoints. It argues,  men and women occupy different social locations whilst developing in different ways of seeing the world.[9] Women are usually unable to fully articulate their standpoint due to men possessing more power which therefore over rules their standpoint.[10] Therefore, women can only achieve their own standpoint if they struggle against the male dominated character of society.[11] There are a few problems regarding this objection. At first, it claims that there is a male bias which ensures that male standpoints prevail to female standpoints. But sophistication and education is mostly done by women, it is one of those social locations in which women tend to operate according to the standpoint theory. By nurturing and education they are a fundament of our society and have great opportunities to articulate their standpoint. Secondly, Stone provides us with the argument that the standpoint concept could be argued because the vast majority of people who act oppressively in some ways are oppressed in others.[12] Stone questions if all women share a common standpoint or position of oppression.[13] The view of black feminism underlines Stone’s criticism on standpoints. They claim that a common social position, being dominated by men, overlooks the differences of woman, especially the dominance of white women.[14] These two problems concerning the standpoint theory ensure us that is not a proper objection against the paradox of bias in the feminists critique.

As a conclusion I can say that I have been reasoning toward the thesis that feminist epistemology’s critique of analytic methodology does not escape the paradox of bias. In order to do so, I defined the different subject of the thesis, such as analytic methodology, the paradox of bias, feminist epistemology and its critique. Using these definitions I could explain my reasoning towards my thesis. Then I raised  a serious objection, but also explained why we should not take it into account. So I can successfully claim that feminist epistemology’s critique of analytic methodology does not escape the paradox of bias.

This essay was graded for the contemporary philosophy premaster course at Tilburg University

 

 

 

 

[1] A. Garry, A minimally decent philosophical method? Analytic philosophy and feminism, 1995, p. 10.

[2] A. Garry, A minimally decent philosophical method? Analytic philosophy and feminism, 1995, p. 10.

[3] A. Garry, A minimally decent philosophical method? Analytic philosophy and feminism, 1995, p. 11.

[4] E. Anderson, Feminist Epistemology and Philosophy of Science, 2017, P1

[5] A. Stone, An introduction to Feminist Philosophy, 2007, p.20.

[6] A. Garry, A minimally decent philosophical method? Analytic philosophy and feminism, 1995, p.8.

[7] A. Garry, A minimally decent philosophical method? Analytic philosophy and feminism, 1995, p.23

[8] A. Stone, An introduction to Feminist Philosophy, 2007, p.24.

[9] A. Stone, An introduction to Feminist Philosophy, 2007, p.24.

[10] A. Stone, An introduction to Feminist Philosophy, 2007, p.24.

[11] A. Stone, An introduction to Feminist Philosophy, 2007, p.24.

[12] A. Stone, An introduction to Feminist Philosophy, 2007, p.24.

[13] A. Stone, An introduction to Feminist Philosophy, 2007, p.24.

[14] A. Stone, An introduction to Feminist Philosophy, 2007, p.15.

Why and how is ‘The Ailing Violinist’ a thought experiment and to what extent is it successful?

In philosophy, as in science, the use of thought experiments is a well-known method for drawing conclusions that we can apply in the real world. Much is published about the success of using thought experiments. The use of thought experiments can be a useful and valuable analytic method  in ethical philosophical cases. We can use them as examples for formatting an opinion or make a choice in similar situations of everyday life. Thomson’s thought experiment ‘The Ailing Violinist’ is a good example of a thought experiment that has influenced opinions in our society. In this essay I will explain her experiment and show why I think this is a thought experiment and why I think it is a successful one.

The definition of thought experiments I’d like to use is given by T.S. Grendler. Thought experiments are situations that are imaginary, that can be actual or hypothetical and that can teach us how we could respond in that situation, or similar situations, in real life.[1] They can be hypothetical, situations that could obtain in real life, or counterfactual so that you immediately know it is imaginary. [2] Each thought experiment can be characterized by the following structure:

  1. An imaginary scenario is described.
  2. An argument is offered that attempts to establish the correct evaluation of the scenario.
  3. This evaluation of the imagined scenario is then taken to reveal something about cases beyond the scenario.[3]

Not all thought experiments are the same, even though they meet the structure for a mode of reasoning given above. Grendler makes a distinction in three types of thought experiments. The first one is called the factive thought experiment. It concerns what we think the facts of a situation would be and therefore it is often used in science. The second one is called conceptual. It features the proper application of concepts. It is mostly used in metaphysics and epistemology. The third type is valuational, concerning the proper moral of aesthetic response to a situation. It is used in ethics and aesthetics. [4]

Now that we have got a definition of thought experiments, we can figure out how the experiment of Thomson’s Ailing Violinist works and see if it is a proper thought experiment. Suppose you wake up one morning and you find yourself in a bed, circular connected with a famous unconscious violinist. He has a fatal kidney ailment and the Society of Music Lovers had searched in all medical records to find out that you are the only one with the right blood type to help him survive. They kidnapped you and plugged his circulatory system into yours. Now your kidneys can be used to extract poison from his blood, as well as your own. You should stay connected for nine months because he is then cured, unplugging earlier would kill him. Do you accept this situation? Is it morally the right thing to do because all persons have a right to live? And what if this connection should be there for longer, or for the rest of your life? Does that change the argument that all persons have the right to live? Thomson claims that, assuming the fetus is a person, abortion can still be morally justified sometimes. [5]

Now that we know the content of the case, I am able to explain why I consider it to be a proper thought experiment. To begin with complies to the complete characterisation as given by Grendler. At first an imaginary scenario is described, you should imagine that you are kidnapped and, after that, connected with the violinist. Second, the argument offered for a proper evaluation of the scenario is there. You are kidnapped, unwillingly connected to the violinist and if you want to quit the situation, someone dies. That is a situation that nobody desires. The third characterisation, the evaluation that reveals something about cases beyond the scenario, is that people have the right to decide over their own body. Self-determination and ‘the right to live’ are the most important values here, because you shouldn’t be forced to use your own body for saving the life of someone else at all costs.
Furthermore the scenario is hypothetical. Being kidnapped is something that can happen, as is medical use of your body in favour of another person.
The case also fits perfectly in the valuational distinction that Grendler describes. We can learn what values are the most important in this scenario and therefore use this case as an argument in similar cases such as abortion or organ donation issues.

Now that we can agree that the scenario of the ailing violist is actually a thought experiment, the question rises if it is a successful one. To find out if this particular experiment was a success, we should first know how to divide successful and unsuccessful thought experiments. J.Y Goffi and S. Roux state that in order to have a successful thought experiment, two hypotheses are important. At first laws of nature should be preserved.[6] Second, we should come to rightful conclusions due to our intuition. In their theory, intuition is understood as an hierarchy of different assumptions, based on reality that are made due to the scenario.[7] When the assumptions are made, reasoning makes it possible to reject a number of assumptions and gives us the most reasonable assumption as the conclusion. [8] When an experiment can meet up to these hypotheses, it is a successful experiment.
For the Thomson experiment we can state that the laws of nature are preserved as we had already claimed that it was a hypothetical scenario. That leaves us with the part of reasoning to the conclusion. Thomson’s opponent claim the following:

  1. A woman has autonomy on her own body.
  2. A person’s right to life is stronger than another person’s right to autonomy.
  3. A fetus is a person.
  4. An abortion performed in the name of autonomy gives more weight to weak rights

Due to these assumptions they claim that an abortion is morally wrong and may therefore not be performed. Thomson’s experiment shows that we should reject assumption 2 because of equivocation. What do we mean when we speak of the right of life? Is that the right not to die, or the right to be supported in living you’re life. The last version includes autonomy. That leaves assumption number 1, on which both sides will agree. Assumption 3, on which both sides also agree because of factual argumentation. And 4 can’t be taken into account when assumption 2 is rejected. That assures us that assumption 1 is the conclusion of the experiment and the leading argument in cases that go beyond the scenario.[9]

Of course, there are also some objections. The most important one is that the experiment states that there is an analogy between a fetus connected to its mother, and an ailing violinist connected to a complete stranger. But it is not necessarily an issue because it is an imaginary scenario and we don’t have to take everything into account. The experiment is used to extend the discussion in ethical and legal rights, the right to life in particular, and therefore we can easily reject psychological and affective relations.[10]

As a conclusion I can say that I have been reasoning to state the claim that the Thomson experiment of the ailing violinist is a successful thought experiment. At first I explained the definition of a thought experiment, and the scenario of Thomson’s scenario. Due to these explanations I could conclude that the Thomson experiment was in fact a proper thought experiment. Then I argued to what extent the experiment was a successful one. I described parameters that could be used to measure the success of an experiment and applied it to the case of the ailing violinist. It turned out that the scenario was a success, but it raised one serious objection. The analogy of the violinist and the fetus was an objective assumption but it could reasonably be excluded from the discussion. Therefore, I can claim that ‘The Ailing Violinist’ is a successful thought experiment.

[1] T.S. Grendler, Thought experiments: On the power and limit of imaginary cases, p14 – 17

[2] T.S. Grendler, Thought experiments: On the power and limit of imaginary cases, p14 – 17

[3] T.S. Grendler, Thought experiments: On the power and limit of imaginary cases, p14 – 17

[4] T.S. Grendler, Thought experiments: On the power and limit of imaginary cases, p21 – 25

[5] J. J. Thomson, A defense of abortion, 1971

[6] J.Y Goffi & S. Roux, Thought Experiments in Historical and Methodological Contexts: On the very idea of a thought experiment, P167 – 170

[7] J.Y Goffi & S. Roux, Thought Experiments in Historical and Methodological Contexts: On the very idea of a thought experiment, P167 – 170

[8] J.Y Goffi & S. Roux, Thought Experiments in Historical and Methodological Contexts: On the very idea of a thought experiment, P167 – 170

[9] J.Y Goffi & S. Roux, Thought Experiments in Historical and Methodological Contexts: On the very idea of a thought experiment, P177

[10] J.Y Goffi & S. Roux, Thought Experiments in Historical and Methodological Contexts: On the very idea of a thought experiment, P179

 

This essay was an assignment for the premaster EBO at Tilburg University

Een grijze kust

Vanuit een winderige duinhelling
kijk ik mistroostig neer
op de kolkende zee
een varend schip in de verte
bestemming lijkt oneindig

De wind raast en raakt
het strand, verplaatst het zand
en elke korrel
landt willekeurig

Op de plek die zijn bestemming lijkt,
die voor elke korrel anders blijkt
gestrand, bij elke windvlaag weer

Stevig en gedwee kolken de woeste golven,
alsof de kust volledig wordt bedolven
door het zoute zilte blauw
dat door donkerte de diepgang geeft
en inzicht brengen zou

Wenselijkheid

Mijn deelname aan de Sweek – korte verhalen wedstrijd #Microvlucht.

De telefoon verstoorde ruw de bijna ademloze stilte die deze ochtend de boventoon leek te voeren. Was het dan eindelijk zo ver? Zouden dit de verlossende woorden zijn? Zou ze na al dat lange wachten nu een positieve uitslag krijgen? Het zou een enorme opluchting zijn. Alle stress weg, alle ellende weg en weer een fijne toekomst in het verschiet. Haar man zou dolgelukkig zijn. Hij had de laatste tijd zo zijn best gedaan om haar gerust te stellen. Maar ze zag zijn zorgen. En ze zag dat hij het liever niet met anderen deelde. Hij leek voor het onderwerp weg te vluchten, alsof het zijn schuld was. Maar zij gaf hem in elk geval niet de schuld. Het was hun gezamenlijke levensstijl die debet was geweest aan deze situatie. Een situatie die hun hele leven inmiddels beheerste. Het leek een sluipmoordenaar, die zijn prooi langzaam maar zeker leek dood te spelen. Met dit in gedachte nam ze de telefoon op. “Van Breukelen Incasso’s, goedemorgen”, klonk daadkrachtig aan de andere kant van de lijn. Verschrikt drukte zij het telefoontje weg, pakte haar laptop en ging vluchtig op zoek naar de loterij-uitslagen. De jackpot bleek weer niet gevallen…

Kerstverhaal

Voor de kerstwandeling ‘Op weg naar Kerst’ ben ik gevraagd het kerstverhaal ‘op maat’ te schrijven. Hieronder het resultaat. 

 

Boodschap aan de reizigers

In den beginne was er licht en ook vanavond zal er voor u licht zijn. Het licht laat ons leven telkens weer leiden naar de meest mooie momenten. Ieder van ons is op zoek naar herinneringen in zijn leven en koestert deze. Vanavond is zo’n moment. Een moment waarop we allen terugdenken aan een van de meest magische dingen uit een mensenleven. De geboorte van een kind. Een mooi kind, een bijzonder kind, een heilig kind, een verlicht kind. Een kind van God! Maar eigenlijk een kind van ons allemaal. Vanavond gaat u beleven hoe bijzonder deze gebeurtenis was.

Boodschap aan Maria
In het plaatsje Nazareth, leefde een jonge vrouw die Maria heette. Ze was gelukkig gehuwd met een jonge timmerman, Jozef genaamd. Ze leefden samen en vooralsnog kinderloos. Tot op een dag de engel Gabriel door God gezonden werd. Met een bijzondere boodschap ging hij haar huis binnen. Hij sprak daar de wonderlijke woorden: “ Gegroet Maria, begenadigde van God, de heer is met je. God heeft je verkozen. Je zult zwanger worden en een zoon krijgen. Noem hem Jezus. Hij zal groots worden en tot in de eeuwigheid zal hij koning over zijn volk zijn”.

Maria schrok enorm van deze bijzondere boodschap. De gedachte een kind te krijgen zonder haar man Jozef deed haar huiveren. Gabriel stelde haar gerust. “De heilige geest zal komen en je beschermen. Het kind zal daarom heilig genoemd worden en ook je man Jozef zal hem zijn leven lang lief hebben. Ook je familielid Elisabet is in verwachting van een zoon, ondanks dat zij onvruchtbaar leek. Gods kracht is groots. Voor hem is alles mogelijk. “

Het vooruitzicht van een kind en de beschermende boodschap van Gabriel stelde Maria gerust. Met vertrouwen volgde daarom de beslissing om God te dienen. Gabriel knikte instemmend en verliet het huis. Maria met een blijde gedachte achterlatend.

Jozef krijgt bericht

Toen Jozef daarna van Maria te horen kreeg dat ze zwanger was begon hij aan alles te twijfelen.  Hij was er van overtuigd een lieve, trouwe en keurige vrouw te hebben. Maar ze waren nog niet eens getrouwd, en ze was al zwanger! De volgende dag ging ook in zijn werkplaats alles mis. Hij zaagde scheef, sloeg de plank mis en zijn houtwerk leek te versplinteren. Net als zijn toekomst. Die leek zo in duigen te vallen dat hij er aan dacht Maria te verlaten. Moe en met twijfels viel hij die avond in slaap.

Tijdens zijn slaap kreeg hij een droom. Een engel verscheen en deze verkondigde een verrassende boodschap. “Jozef, je had het juist. Maria is je trouw gebleven. God heeft haar juist gekozen om haar liefde en keurige leven. Daarom zal Maria de moeder worden van een kind van God, welke jullie Jezus moeten noemen”. Zelfverzekerd en vol van vertrouwen werd Jozef die ochtend daarna wakker. Hij wist nu dat het goed zou komen.

Maria op bezoek bij Elisabet

Niet lang na de boodschap van Gabriel ging Maria op reis, naar Elisabet. Haar nicht zou namelijk het beste begrijpen hoe zij zich zou voelen na de boodschap van Gabriel, deze had namelijk dezelfde boodschap gehad. Elisabet woonde in de bergen, in een stad in Judea. In de stad aangekomen zocht zij het huis van Zacharia en Elisabet op en ging naar binnen. Hier trof zij Elisabet aan en begroette haar. Elisabet begroette haar terug met de woorden:

“Wees gegroet Maria, vol van genade, de heer is met u. Gij zijt de gezegende onder de vrouwen en gezegend is Jezus, de vrucht van uw schoot! “

Na deze woorden voelde Maria de aanwezigheid van de heilige geest welke haar met warmte vervulde. Nu wist ze zeker dat ze zwanger was van een heel bijzonder kind.

 

Boodschap van de keizer over de volkstelling

Het was in die tijd dat de toenmalige keizer, Augustus genaamd, een belangrijk besluit nam. Er zou een volkstelling komen. Hij liet de boodschap rond gaan dat alle inwoners van het Romeinse rijk zich moesten laten inschrijven. Dit kon niet zomaar, maar dit moest zich voltrekken in de plaats waar men vandaan kwam. Voor velen betekende dit vooral een barre tocht naar de plaats van herkomst. Zo ook voor Jozef en zijn inmiddels zwangere vrouw Maria. Voor hen betekende deze boodschap een reis naar Betlehem. De geboorteplaats van Jozef in Judea.

 

Jozef en Maria gaan op reis

De reis vanuit Nazareth naar Betlehem zou zeker een week gaan duren. Met Maria als hoogzwangere reisgenoot was de reis niet alleen oncomfortabel, maar zeer zeker ook gevaarlijk. Een barre tocht over stoffige, stenige wegen lag in het verschiet. Jozef besloot een ezel mee te nemen, zodat Maria niet de gehele weg te voet af zou moeten leggen. Zo gingen zij op pad, geteisterd door gure wind en kou. In de nachten vonden zij hun rust langs wegen of in boerenschuren, om de volgende ochtend weer vroeg verder te trekken in de hoop zo snel mogelijk hun doel te bereiken. Na dagen reizend doorgebracht te hebben bereikte zij eindelijk Betlehem. Helaas, de stad bleek druk bezocht en nergens was nog een plaats voor de nacht. Het feit dat Maria op het punt stond een kind te baren bleek niets uit te maken. Uiteindelijk, na de zoveelste afwijzing, wees iemand hen een stal. Daar zouden zij in elk geval beschutting en wat warmte kunnen vinden. Het was in die stal dat Jezus werd geboren. Van de voederbak, gevuld met stro, werd zijn wieg gemaakt. Aan de hemel zou die avond een ster schitteren om dit heugelijke feit te markeren.

 

Engelen bezoeken de herders

De schitterende ster aan de donkere hemel werd in de wijde omgeving opgemerkt. Zo ook door de herders die in een nabijgelegen veld hun kuddes bewaakten. Terwijl zij naar de hemel opkeken leek de ster steeds feller te schijnen en meer te gaan schitteren. Alsof het een droom leek, verscheen daar plots een engel in het witte licht. De herders schrokken, maar de engel stelde hen al snel gerust.

 

Hij had een bijzondere boodschap bij. De engel vertelde hen dat vlakbij, in een simpele stal in Betlehem een redder van alle mensen geboren was. Een zoon van God, Jezus genaamd, zou gewikkeld in doeken in een kribbe liggen. De herders haastten zich hierop naar de stal, om de jonge koning met een bezoek te vereren. Bij de stal aangekomen waren ook zij vol van geluk.  Zij vertelden daar de woorden van de engel welke benadrukten hoe bijzonder het kind in de kribbe was.

 

De drie wijzen
De stralen van de ster welke boven de stal stond reikte ver. Ook in het oosten werd hij gezien door Balthasar, Kaspar en Melchior. Drie wijzen welke de betekenis van de ster dachten te kennen. Zij verwachtten dat de koning der Joden geboren zou zijn en besloten om op weg te gaan. Koning Herodes hoorde het nieuws en reisdoel van de drie wijzen en eiste van hen dat zij met informatie over de nieuwe koning terug zouden keren.

Bij de stal aangekomen hadden zij geschenken bij om het kind in de kribbe te eren. Zij gaven hem goud, wierook en mirre. Die nacht brachten zij in de stal door, alwaar zij een droom kregen. God gaf hen de boodschap niet terug te keren naar koning Herodes, maar hun eigen weg te kiezen. Zo vertrokken zij uiteindelijk via een andere route weer naar hun huis. Met dit geschenk, het niet verraden van het kind, redde zij het leven van de jonge Jezus.

 

 

 

Reflectie

Met een zachte bries, valt de avond
rood als een dovende roos
eigenzinnig tot de laatste druppel kleur
die het leven tekent

Gedachten voeren langs verre oorden
diepe dalen en hoge passen
maar niemand kan zeggen waarvoor,
waarom of waardoor. Of toch?

In de schaduwen van het avondlicht
ligt de reflectie van ons bewustzijn
als een lange donkere uitlijning
van de wegen die gekozen waren

Nergens ter wereld dezelfde route
en toch eeuwig dezelfde paden
op weg naar datgene wat ons allen bindt
in ons diepste mens-zijn

Wat ons verslindt in onze diepste wensen
en wat ons raken zal
recht in het hart en in de ziel
waar het spook der verroering rondwaart
en de mens voor altijd veranderen zal.

 

B. Coppens

Tonpraten Cromvoirt 2017

“Hopelijk zijn jullie hier gekomen om jezelf dood te lachen, want dan krijgen wij het straks stervensdruk!”, aldus Tinus van begrafenisonderneming de Verassing. De tweede tonprater tijdens het tonpraten bleek werkzaam in een branche die niet leuker te maken is, maar wel duurder. Hiermee wist hij de zaal compleet krom van het lachen te krijgen. Hij volgde na Toos in de ton, welke Roderick van de Mortel ging vervangen als nieuwe burgemeester.

De derde tonprater, Gewon Bart, bleek een soort van ‘Cromvoirts trots’ te zijn. Hij kwam immers uit de kweekvijver van het jeugdtonpraten wat elk jaar een groot succes is en wat, zo was aan het publiek wederom te horen, ontzettend veel kwaliteit weet door te spelen richting het ‘grote’ tonpraten.  Bart wist als buurtbus chauffeur vele escapades en eigenaardigheden de revue te laten passeren wat ook zijn 2e keer officieel in de ton tot een groot succes maakte. Niet in de minste plaats zullen de tips van zijn vader hem hier ook bij geholpen hebben. Deze volgde daarom ook na Bart, als Kobus van de fanfare, met zijn zakzozie paraat.

In Kneutergat geen tonpraten zonder sketches en dit jaar was daarop geen uitzondering. De bezemschutterij van ‘Danst nog wa’ leverde de avond veegschoon op.  De voorste rijen kregen waar voor hun plaats. Het zou er nog lang stoffig blijven. Cv Hedde nog wa schotelde het publiek een unieke kijk op een schooldag op de Leidraad voor. Deze dag eindigde met een spetterende afscheidsmusical welke meteen ook het afscheid van de sketchgroep zou aankondigen… Of is er toch nog een vervolg?

Verdere sketches waren er in de vorm van ‘Kneutergat live’, waarin Onno en Albert een revue van Cromvoirts nieuws gaven met werkelijke live-tv. Helaas waren ook de reclameboodschappen live, wat de sentimentele en poëtische afsluiting van de sketch vroegtijdig verstoorde. Tot slot was er nog een bezoek van de Oostenrijkse Knackarshbrüder welke de zaal in Tiroler stemming wisten te krijgen en zelfs Frans wisten te verleiden tot het brengen van pullen bier, in plaats van een stapelglaasje. Dit alles in combinatie met de spontane presentatie van Rob Schuurmans, de voorstelronde van prinses Nomi, de muzikale klanken van d’n Overschot, de vele hulp achter de schermen en het geweldige publiek maakten het wederom tot een fantastische avond!

De IJzeren Man

IJzeren Man

Lopend langs de waterkant lijkt
de zomer niet voorbij, blijkt
het water immer klotsend spiegelen
bomen in het water
herinneren, de tijd verstrijkt
steeds later

De groene bomenrand steekt
de ondergaande zon af, hij bleekt
het parelwitte zand
liggend, aan de waterkant
oneindig

Tegelijktijdig

Lijkt de pittoreske haven zich
in de verte te ontpoppen, als een wig
in het landschap, wonderschoon
maar voor eenieder zo gewoon
en ontzettend vanzelfsprekend
alledaags

Genietend in elk seizoen, zo
lijkt het leven weer als toen
men onbezonnen leven kon
zonder de smet van
verongelijkte ego’s
dat maakt de IJzeren Man
tevens tijdloos.

Gepupliceerd in dorpsblad t Lantaerntje oktober 2016

Monarchie?!

Over gouden kastelen daken
waken zonnestralen trots
Als zij het ochtendgloren raken
blaken zij vast, als een rots

Royaal ontwaken, klokken klinken
blinken borden vol ontbijt
Met diamant laten verzinken
drinken uit kelken, geen respijt

Bezinken rijkdommen dan nooit?
Ooit zal het leven minder zijn
Maar vooralsnog met kroon getooid
volgt een bloed blauwe levenslijn

Verbolgd datgene wat hij wil
Kil is de macht hem ooit ontnomen
Mening is echter zijn pupil
wil hij er ooit voor uit gaan komen?

Stil blijven dromen, geen bedrog
Toch juicht het volk steeds maar weer
Men viert het mee en vooralsnog
Toch ook weer koningsdag dit keer

Alsnog een jaar vol monarchie
zie dat wat orangisten bindt
‘t spattert gouden euforie
verblind, kritiek maakt slechtgezind

Wie het mooie er van ziet
Schiet vol met landelijk allooi
Al staan voors en tegens quitte
Geniet, de monarchie is mooi!

Gepubliceerd in dorpsblad ‘t Lantaerntje editie april 2016

Drie kale mannen

Zaterdagavond in Tilburg centrum. De klok slaat half twee in de nacht, ik neem een laatste slok, zet mijn lege glas op de bar en begeef mij naar het toilet van de horecagelegenheid waar ik mij bevind. Een licht penetrante lucht van die avond veelvuldig gebruikte urinoirs treed mij tegemoet wanneer ik de klapdeur van het herentoilet open duw. Ik kijk naar links en de deur van het zitgedeelte van deze ruimte blijkt, zoals dat eigenlijk altijd lijkt te zijn bij een café-toilet, op slot te zitten. Rechts zie ik drie urinoirs en ik besluit de linkse te kiezen. Meteen komt er een tweede kale man op sportschoenen de toiletruimte binnen, welke de meest rechtste urinoir tot zijn werkterrein verkiest. Al snel ontstaat er een soort gesprek. De rechtse meneer gaat duidelijk af op vooroordelen en schat mij in als iemand die één en al oor is voor zijn verhaal. “Nederland gaat hard achteruit en het is allemaal de schuld van die vluchtelingen” was de kern van zijn verhaal. Tijdens zijn relaas besluit ik mij op belangrijkere zaken te richten. Ik mompel enkel dat ik hem verstaan heb. Op dat moment komt er een derde kale man de ruimte binnen, eveneens op sportschoenen. Gedwongen kiest hij het middelste urinoir. De rechtse man kijkt naar links en schat zijn kansen in. Door ons voorkomen wordt de man gesterkt in zijn verhaal. Hij hervat zijn meningsuiting en scherpt hem aan waarbij het er op neer komt dat “hij binnenkort maar eens een Kalasjnikov gaat kopen om ze een koekje van eigen deeg te geven, allemaal!” Het geluid van een doortrekkend toilet verstomd de laatste woorden van de rechtse man en hij verlaat zonder zijn handen te wassen de ruimte. De middelste man en ik kijken elkaar een kort moment zeer verbaasd aan. “Gelukkig zijn dat soort gekken de uitzonderingen” zegt hij. Waarmee ik zeker weet dat we hetzelfde geleerd hebben. Vooroordelen zijn veelal niet waar en er is zeker nog hoop. Hoop dat het merendeel van de Nederlanders gewoon vol menselijkheid zit, net als daar bij die drie kale mannen in dat Tilburgs toilet.