Tonpraten in Cromvoirt een groot succes!

DSCI0205

Cromvoirt – Op 18 en 19 januari is het tonpraten in Kneutergat weer een groot succes gebleken.  Zes lokale tonpraters, aangevuld met een aantal sketches, zorgden voor twee uitverkochte avonden vol humor en plezier. Het evenement leeft en laat zien waar een klein dorp groot in kan zijn.

Door Bram Coppens

“Wat de helft van zeven vier-achtste kilo is? Dat is natuurlijk zeven vier-achtste pond”, zo weet Joop Post, gespeeld door Johan Witlox, ons te vertellen. Het is één van de vele grappen die de lachspieren van de volle zaal weet aan te spreken.  Alle tonpraters zijn dan ook erg tevreden over hun optredens op deze avonden. “We hadden een goedlachse zaal en we spelen natuurlijk in dienst van het publiek”, aldus tonpraatster Mariëlle Cales.

Gezelligheid
Een winnaar wordt niet gekozen, alle tonpraters zijn gelijk. Gezien de kwaliteit zou een uiteindelijke winnaar kiezen dan ook erg moeilijk worden. Martin Schapendonk, welke als Tinus de Wonderdokter de spits moest afbijten, weet te vertellen dat het enige doel is om een leuke avond neer te zetten. Dat dit de insteek is, is dan ook aan alles te merken. In zowel de voorbereidingen als de uiteindelijke avonden is het gezelligheid wat de boventoon voert. “Ik blijf dit doen zo lang als ik het leuk vind en we zijn een gezellige club dus dat komt wel goed!”, vertelt tonprater Bart van Kuijk. Dat het een leuke club is blijkt wel uit de carrière van tonprater Hans van Esch, welke dit jaar voor de 20e keer in de ton stond en het nog altijd met zichtbaar veel plezier doet. Hierdoor heeft ook zijn vrouw, Marianne van Esch, vorig jaar de stap gezet om te gaan tonpraten.

Sketches
De tonpraatavond wordt aangevuld met een aantal sketches. Deze sketches zorgen voor een aangename en humorvolle omlijsting van het tonpraatconcept. Gespeeld door carnavalsverenigingen van jongeren uit het dorp laten deze sketches de betrokkenheid van jeugd uit Cromvoirt zien. “De goede sfeer maakt dat we elke keer terugkomen en als je sketch goed werkt geeft dat gewoon een kick”, weet Ine van Rooij van CV ‘Hedde Nog Wa’ te vertellen.  De voorzitter van stichting de Kneuters, Gerard Vorstenbosch, mag dan ook samen met heel Cromvoirt terugkijken op twee geslaagde avonden.

 Gepubliceerd in: Weekblad Regio ‘s Hertogenbosch

Freelancen: Het begin

Ik heb lang nagedacht over wat ik nu als beginpunt moet nemen van mijn meest recente besluit, beginnen als freelance tekstschrijver/journalist. Een mooi beginpunt zou natuurlijk zijn het nemen van dit besluit, maar aangezien er op dat moment weinig concreets van te zien was, zou het een verassend magere start worden. Dan misschien het feit dat ik nu enige tijd stukken schrijf voor een regionaal weekblad, maar hoewel mijn besluit een gevolg is van deze schrijfsels, is het niet het concrete begin van mijn poging om te gaan freelancen. Hetgeen ook geldt voor mijn begin als blogger, naar aanleiding van een klasgenoot, of mijn begin aan een journalistieke opleiding. Ik wist toen immers amper wat freelancen was.

Ook mijn toekomstige website leek mijn geen goed begin, aangezien dit nog een paar weken duurt en ik inmiddels toch wel aan het werk ben om er iets van te maken. Een eerste opdracht dan? Wanneer je mijn Bossche schrijfsels meetelt is die al lang achter de rug, zelfs daarvoor al schreef ik wat voor een bedrijfsblad. En wanneer je dit allemaal niet meetelt, is het de vraag wat en wanneer dan de eerste opdracht is, terwijl ik nog altijd zelf bepaal wanneer ik begin als freelancer. Hetgeen ook geldt voor mijn eigen professionele mailadres, info@bram-coppens.nl.

Maar nu heb ik dan eindelijk een beginpunt kunnen vinden, wat ik zelf heb kunnen kiezen en waarin ik zowel prestaties vooraf en doelen in de toekomst betrek. Dit begin is dan ook deze blog, met de titel freelancen:….  Vanaf nu ga ik een serie blogs opzetten over het begin van mijn freelance carriere, de gang van zaken, de problemen, de oplossingen en alle andere voorkomendheden. Leef met mij mee en vertel het voort, Bram gaat freelancen!

Geluk bepaal je zelf!

2 januari, een dag waarop je reeds vele gelukwensen achter de rug hebt en waarop er nog vele gelukwensen zullen volgen. De eerste weken van januari barsten van de beste wensen, maar helpen ze en word je er ook echt gelukkiger van? Wanneer je er over nadenkt niet. Het moment waarop je je afvraagt of je gelukkig bent is immers het moment waarop je stopt het te zijn, aldus John Stuart Mill.

Dus bij elke gelukwens aan het begin van het nieuwe jaar hoort een schaduwzijde. Word je op 1 januari er nog door overstelpt, op 2 januari begint de reflectie. De eerste tekenen van de afbrokkeling van de goede voornemens zijn een feit en in het vooruitzicht liggen de donkere en koude maanden januari en februari. Dat is nog eens geluk hebben.

Maar toch kun je je geluk deels zelf bepalen. Wanneer je bij de pakken neer gaat zitten en blijft reflecteren over jezelf en je huidige positie, kun je niet vooruitkomen. Je reflectie moet een basis zijn voor de toekomst. Je erkent je sterke en zwakke punten en gaat dan door. Denk daarbij ook niet aan de dingen die je moet, zoals het moeten stoppen met roken of het meer moeten gaan sporten. Maar denk vooral in de dingen die je graag wilt en waar je aan het eind van dit nieuwe jaar graag wilt staan. Vergelijk jezelf met de ik die je gisteren was en werk toe naar de ik die je wilt zijn. Dat is het beste voornemen dat je je voor het komend jaar kunt stellen.

De jaarwisseling wordt zeker geen feestje

Oud en Nieuw

Oud en Nieuw wordt dit jaar zeker geen feestje. Niet enkel vuuwerkvandalisme, dronkemanschap en kwalijke vuurwerkongelukken zullen hier voor zorgen, maar daarnaast ook de vooruitzichten op komend jaar en de terugblik op afgelopen jaar. Nee, de jaarlijkse jubelstemming kan beter achterwege blijven wanneer je kritisch naar de situatie kijkt.

Om te beginnen is de oudejaarsnacht natuurlijk al jaren geen ‘feestje’ meer maar lijkt het meer op een burgeroorlog. Het vuurwerk moet zo zwaar en illegaal mogelijk zijn. Hoe meer er kapot gaat, hoe ‘leuker’ de nacht. Dieren moeten zich niet aanstellen of moeten maar opgesloten worden in plaats van in de wei staan, maar misschien nog wel het ergst, we tarten alle NAVO wetgeving omtrent hulpverleners in oorlogsgebied en slaan ze het liefst in elkaar. Maar wanneer er een stem opgaat om vuurwerk af te schaffen wordt deze resoluut de kop ingedrukt, het is immers zo’n mooie traditie.

De terugblik op het jaar, in aanloop naar de jaarwisseling, is in tegenstelling tot bovenstaande dan weer een mooie traditie. Maar ook dit jaar is er weinig moois om op terug te kijken. Economische malaise, politieke crisis, maatschappelijke onvrede, sportieve tekortkomingen, verschrikkelijke incidenten en ongelukken tekenen 2012. Een jaar wat in veel opzichten negatief te de boeken in zal gaan.

Dan de volgende mooie traditie in deze rij, de vooruitblik op 2013 waarin wij iedereen het beste wensen. Helaas zijn de vooruitzichten niet al te positief te noemen. Het jaar van de bezuinigingen, de crisis die voortduurt, de stijgende zorgkosten en de leeglopende pensioenfondsen. Zelfs als getrainde weerman zou je deze voorspelling niet vrolijk over kunnen brengen.

Met dit in mijn gedachte wil ik toch al mijn lezers een prettige jaarwisseling toewensen en ik hoop voor iedereen het beste in 2013. Zorg dat je de komende weken alle beste wensen ter harte neemt, we zullen ze nodig hebben…

Recensie: Orgel Vreten – The Merciless Hammond Battle

Een optreden van een band met 2 Hammond orgels die mét en tegen elkaar spelen op 22 december in 013 Tilburg. Robin Piso en Thijs Schrijnemakers zijn de toetsenisten die achter deze aparte voorstelling staan en daarmee laten zien dat orgelmuziek zeker niet saai is!

Bij binnenkomst in de kleine zaal van 013 worden er swingende plaatjes gedraaid door een DJ en het geheel heeft een entourage van lichte pornografie, excentrieke pornografie en de kever Herbie. Deze beelden werden afwisselend geprojecteerd op een groot scherm en dit maakte de verwachtingen voor het optreden alleen nog maar vreemder. De zaal stroomde ondertussen langzaam vol, het was erg druk en we kwamen allemaal voor orgelsolo’s. Maar dat was dan ook het enige dat we zeker wisten.

Bij opkomst begint het geheel te spelen en de swingende klanken van de orgels vullen de zaal met muziek waaraan je merkt dat je niet stil kunt blijven staan. Langzaam begint de zaal mee te bewegen en het muzikale orgelduo weet zijn publiek mee te trekken in een muzikale beleving. Daarnaast valt ook de bijzonder goede bassist op die de twee toetsenisten feilloos aanvoelt. Echter na 1,5 nummer verder te zijn begint de sfeer wat te bedaren. De algemene mening lijkt te zijn dat het erg leuk is, maar dat het wel allemaal hetzelfde is, orgelsolo’s. Toetsenist Thijs Schrijnemakers speelt hier handig op in door het publiek te beloven dat er nog allerlei creatieve momenten zullen komen. Deze belofte werd dan ook ruimschoots waargemaakt.

In de eerste plaats maken we kennis met een ‘schuiftrompet’ , oftewel een trombone gespeeld door Daniel van Loenen welke een voortreffelijke prestatie neerzet. Volledig meegaand in de swingende sfeer van het geheel weet hij toch een creatieve touch te geven aan de klanken van dit illustere muziekgezelschap.  De hierop volgende ‘gast’ is al bij opkomst een aparte verschijning, al heeft hij dan nog geen instrument ter hande genomen. Wanneer hij middels een buiging het groot koper op de rug neemt is het gehele publiek vol verwachting. Swingende solo’s kunnen toch niet op een sousafoon? Jawel, deze avond met Arno Bakker is het bewijs geleverd dat een sousafoon een erg goede sound kan hebben en de deelname hiervan is dan ook van absolute meerwaarde. Als klap op de vuurpijl blijkt de laatste gast van de avond Bertus Borgers op de saxofoon te zijn, de man die in één adem genoemd mag worden met het woord muzikaal.

Alles bij elkaar is een optreden van Orgel Vreten dan ook een enerverende en opbeurende muzikale belevenis die je als muziekliefhebber echt een keer meegemaakt moet hebben. Een orgel is zeker niet saai en de mensen van Orgel Vreten weten dit op een zeer verassende en swingende manier duidelijk te maken, dit maakt dit concert dan ook tot een absolute aanrader!

Artwork%20LP%20Orgel%20Vreten

Hartelijk welkom bij Serious Request

serious request

Let’s hear it for the babies! De hartenkreet van 3fm Serious Request, dé inzamelingsactie van het jaar. Inspelend op het ideale kerstgevoel wordt de goedhartige kant van het Nederlandse volk duidelijk op een manier waar niemand omheen kan. Maar tegelijkertijd laat dit programma zien hoe tweeledig wij Nederlanders zijn en dat de Nederlander evengoed harteloos kan zijn.

Wanneer je politieke peilingen bekijkt wil elke Nederland grandioos bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking. De consensus is dat wanneer we het zelf minder goed hebben, we naar harte lust kunnen snijden in het budget voor ontwikkelingshulp. Al hebben mensen het in andere delen van de wereld nog zoveel slechter dan wij, eerst moet in Nederland alles hartelijk floreren om hier aandacht en moeite aan te besteden.

Echter, wanneer tegen het eind van het jaar 3fm’s Serious Request begint is niets ons te gek. Langs alle kanten proberen we geld in te zamelen voor een prachtig goed doel en hoe hoger het ingezamelde bedrag is, hoe blijer we hier van worden. De meest krankzinnige acties worden bedacht en haast elke Nederlander is op een of andere manier van harte bereid zijn steentje bij te dragen. Is het feit dat we er dan zelf tenminste een goed gevoel en vermaak bij hebben dan echt de enige rede dat de Nederlander diep in zijn hart kijkt en iets over heeft voor een ander?

Want wanneer dat zo is krijgen we Amerikaanse toestanden waarbij al het goede voor anderen wordt overgelaten aan liefdadigheidsinstanties maar waar zeer zeker ons belastinggeld niet aan besteed mag worden, ook al is een regering vaak meer bij machte om ontwikkelingshulp op de juiste manier op de juiste plaats te krijgen. Ik denk dat we als Nederlanders bewuster in ons hart moeten kijken door het hele jaar heen, dan enkel met Kerst en van deze persoonlijke kerstwens hoop ik dan ook van harte dat hij uitkomt.

Kan Mildura jouw Atlantis worden?

Navigatie

We kunnen niet meer zonder navigatiesysteem. Iedereen heeft er een en we gebruiken hem zelfs al voor straten in de eigen stad en ritjes naar het werk. We volgen hem blind en vertrouwen op hem dat vaak geen kaart of gezond verstand meer gebruikt wordt. Je herkent ze vaak ook in het verkeer, twijfelachtig gedrag wanneer de navigatie aangeeft: ‘herberekenen’.

In Australië waarschuwt men voor levensgevaarlijke kaarten. Levensgevaarlijke kaarten? Ja, Apple gebruikt levensgevaarlijke kaarten, het plaatsje Mildura blijkt op deze kaarten 70 kilometer verder naar het zuiden te staan. Dit betekent dat als je deze kaart aanhoud, je midden in park Murray Sunset waar het 46 graden Celsius kan worden en waar geen water beschikbaar is. De politie heeft al verschillende automobilisten moeten redden waarvan sommige al 24 uur vast zaten. Allemaal mensen die hun lot volledig in handen hebben gelegd van de navigatiesoftware, zonder andere kaarten of bronnen te raadplegen alvorens hun reis te beginnen.

Nu zal het in Nederland niet zo’n vaart lopen, water is overal en van deze temperaturen kunnen we slechts dromen. Maar het gevaar is wel dat we straks niet meer kunnen zeggen hoe we naar Amsterdam of Groningen moeten rijden. Wanneer de navigatie ons in de steek laat gaan we verdwalen in ons eigen, kleine kikkerlandje, alle topografielessen en atlasopdrachten ten spijt.

Ik krijg vaak te horen dat ik ouderwets ben, doordat ik met een paar kaarten op zak met de motor heel Europa doortrek, zonder navigatie dus. Maar ik weet wel dat ik zelf bewust ben van waar ik ben, hoe ik daar ben gekomen en waar ik naartoe wil, al rijd ik dan wel eens een paar kilometer om. Voor mij zal Mildura dan ook nooit een Atlantis worden. De vraag die je jezelf dan ook zou moeten stellen, wat ben je liever, ouderwets of onwetend?

Sneeuw op de loer, Nederland in rep en roer.

Nederland, ons koude kikkerlandje met koek en zopie, de elfstedentocht, een groot aantal dorpse schaatsbanen, de witte kerst idealen, kortom, het land dat door de inwoners zelf in één koude adem genoemd wordt met het woord WINTER is in rep en roer. Er staat immers weer echt winterweer voor de deur, te weten sneeuw en kou. Hoewel van een elfstedenkoorts nog geen sprake is, is Nederland op de vooravond van een ‘witte dag’ al in verkleumende chaos. Is Nederland zijn oude winterse waarde, cultuur en kunde aan het verliezen of is deze historische en legendarische ‘Hollandse Winter-mythe’ keer op keer een koude douche?

De ANWB, het KNMI en het NOS journaal zijn stuk voor stuk oer-hollandse ijkpunten in onze samenleving. Reeds zo oud als de gemiddelde Nederlander weet, maar wanneer men de afgelopen dagen de berichtgeving van deze instanties heeft gevolgd weet dat ze meewerken aan de teloorgang der Nederlandse cultuur, men voorspelt immers de sneeuw, op zich een goed teken, maar men praat vooral over de ellende en de chaos. Dit terwijl wij als Nederlanders toch juist gewend zijn aan koude winters. De hel van 63, de hongerwinter, de verplaatsing van hollandse legers per schaats tijdens de inval van Franse troepen in 1794, het zijn stuk voor stuk pijlers uit een roemrijke Hollandse historie. Maar wie nu, en zeker de komende dagen, naar Nederland kijkt ziet hier niets van terug. Men adviseert binnen te blijven en wie vandaag in de supermarkten keek zag een drukte waar de Kerstboodschappen van dit crisisjaar nog maar aan moeten zien te tippen. Het enige roemrijke historische moment dat hier uit voort zou kunnen vloeien lijkt mij dan ook:” Verschrikkelijke sneeuwstorm zorgt voor korte economische opleving in crisistijd”. Maar daar is dan ook echt alles mee gezegd.

De NS, de Hollandse vervoerder van weleer, laat een aangepaste dienstregeling rijden om de treinen op tijd te laten rijden maar kan vooraf al beloven dat er alsnog treinen niet op tijd gaan komen. Ook een organisatie die al sinds 1917 te maken heeft gehad met ‘den Hollandschen winter’ en hier nog steeds niet mee om kan gaan. Wanneer je vervolgens naar landen kijkt waar echt zware winters te verwachten zijn, lees Zweden, Noorwegen etc., dan zie je dat daar geen dienstregelingswijziging is en dat de treinen gewoon op tijd rijden. Wanneer er zware sneeuwval is worden oude stoomlocomotieven in gereedheid gebracht om de rechte, roestige rails sneeuwvrij te krijgen. Enkele jaren geleden is de NS nog gevraagd waarom zij dit niet toepasten, ‘het kost een halve dag om deze op stoom te krijgen’ was het credo. Die voorbereiding is natuurlijk ellendig lang voor een vervoersbedrijf wat 3 dagen voor de sneeuwval al wel een aangepaste dienstregeling aan kan kondigen. Al denkend beginnen we steeds meer te begrijpen waarom de winter van ’63 zo’n hel moet zijn geweest….

Al met al kunnen we niet meer doen dan afwachten en ons morgen in de chaos storten, want gelukkig zit er nog een stukje oud-Hollandse historie in onze moderne cultuur. De werkende jan-met-de-pet zal morgenvroeg zijn jas aantrekken, zijn fiets of auto betreden en het duel met koning winter onbevangen en vol doorzettingsvermogen aan gaan. Hollandser kun je het niet krijgen en heel veel kouder waarschijnlijk ook niet.

ns_winter-detail

 

 

 

De waarheid over de waarheid

De waarheid is hard. Een bekend Nederlands gezegde dat keer op keer zichzelf bewijst waar te zijn. Maar wat is nu eigenlijk de waarheid en wanneer is iets waar? Iets kan namelijk pas ‘hard’ zijn wanneer er iets ‘zachts’ tegenover staat. Dit zou in dit geval betekenen dat liegen zacht is. Wanneer bovenstaand gezegde dus de waarheid zou moeten spreken zou er letterlijk moeten staan: De waarheid is hard, omdat liegen zacht is. Maar dit is dan niet waar aangezien liegen keer op keer bewijst kei hard aan te komen. Alleen al het feit dat de waarheid niet compleet is maakt haar tot een leugen.

Er was gisteren een film op tv waarin iedereen altijd de waarheid sprak getiteld ‘The invention of lying’. Hoewel deze film nog slechter was dan een gemiddelde film met Leslie Nielsen, echt waar, heeft hij mij wel aan het denken gezet. Want in deze utopische wereld met een hoog waarheidsgehalte was lang niet iedereen gelukkig. Dit ondanks dat we er allemaal van overtuigd zijn dat je met de waarheid het beste af bent. Dat is immers de enige rede waarom we er naar streven om zoveel mogelijk de waarheid te spreken, een leugentje om bestwil daargelaten.

Het is juist dit ‘leugentje om bestwil’ dat de waarheid in twijfel trekt. Het is uiteindelijk wat je gelooft dat waar is waarmee je het beste af bent, of dit nu een leugen is of niet. Dit was in WOI al zo. Je was geestelijk stukken beter af als je aan het thuisfront te horen kreeg dat je zoon/man/vader in de strijd om het leven was gekomen dan dat hij door eigen vuur was gefusilleerd omdat hij niet terug naar het front durfde. Het feit blijft onveranderd, hij is overleden, maar wanneer je de leugen voor waar aan neemt is het stukken beter te verwerken dan wanneer je voor de waarheid gaat.

Elke criticus, en dus wellicht u ook, zou nu zeggen dat ik niet de waarheid spreek omdat de waarheid op feiten gebaseerd is en dat iets waar is omdat je het door middel van feiten kunt bewijzen. In weze is dit al niet waar. Maakt het feit dat de zon opkomt tijd tot waarheid? Nee, de tijd is een gezamenlijk afgesproken leugen die ook nog eens in verschillende delen van de wereld anders is, hoewel toch overal de zon op komt. Maakt het feit dat we in Nederland één van de grootste hypotheekschulden ter wereld hebben ons tot een arm land? Nee, we blijven tot de rijkere landen van de wereld behoren. Beide zijn feiten, maar wat is dan de waarheid?

Religie leert ons in deze iets belangrijks. Hoewel de vele godsdiensten pretenderen de absolute waarheid te verspreiden, kunnen zij dit niet bewijzen. Als volgeling van het agnosticisme twijfel ik ook daadwerkelijk aan het bestaan van een god, maar dit geeft mij wel een kritische en objectieve blik op religie waardoor mij één ding opvalt. Vele gelovigen worden ontzettend gelukkig van hun geloof, terwijl je over de waarheid ervan kunt twijfelen. Vertrouwen in jezelf en je geloof maakt dat het jouw waarheid wordt, ook al is het misschien wel een leugen.

Men zou dus niet altijd de waarheid na moeten streven, maar veel meer het gevoel en het geluk. De waarheid is iets waar je in moet geloven want de waarheid zal immers nooit meer zijn dan een incomplete leugen of een volstrekt onbekende factor. Dat is pas de waarheid spreken.