Greenhorn

Weet u, beste lezer, wat een Greenhorn is? Dit is een legendarische openingszin uit een al even legendarische serie boeken welke ik als jonge jongen verslond. Winnetou, het grote Apache opperhoofd. Ik heb deze serie altijd gezien als de beste jeugdboeken die ik ooit gelezen heb en daardoor heb ik altijd de verwijzing van de opening van het boek, de uitleg van een Greenhorn, naar het feit dat je aan het begin stond van een uitgebreid verhaal waar je nog niet bekend in bent onthouden en gewaardeerd. Greenhornbetekent namelijk zoveel als ‘groentje’ en zo voelde het ook als je aan het boek begon.

Ook gisterenavond voelde ik mij een Greenhorn. In een niet nader te noemen druk bezochte kroeg in Tilburg heb ik kennis mogen maken met het ineffectieve, platonische,  liefdesspel der moderne mensheid. Het was mij eerder nooit opgevallen dat onze moderne paringsrituelen totaal geen weerspiegeling zijn van onze ontwikkelde maatschappij. De gehele avond lang heb ik mij dan ook verbaasd, verwonderd en zeker ook vermaakt.  Ik heb gepoogd een zo objectief mogelijke waarneming te maken, de Greenhorn-status in welke ik mij bevond hielp hier in mee. Als blanco vel zijn alle indrukken die op je afkomen in hun puurste vorm.

Mannetjes en vrouwtjes beginnen het paringsritueel in ongeveer dezelfde vorm. In cirkels van grotendeels dezelfde sekse nuttigt men zo snel mogelijk, zo veel mogelijk alcoholische dranken om van de vele menselijke remmingen af te komen. Al snel vallen de bezette exemplaren op, zij hebben immers geen noodzaak om zich een ‘prooi’ meester te maken en deze laten dan ook de schaamte eerder vallen. Het echte spel is nu begonnen, de vrije exemplaren zijn grotendeels bekend, maar om te kunnen kijken welke exemplaren het best passen zijn de omgevingsgeluiden belangrijk. Zuid-Koreaanse klanken en tekst lijken bij uitstek geschikt en houterig bewegend op de “Gangnam style” schuifelen de bezwete en bedronken exemplaren van verschillende geslachten langs elkaar af. Wanneer de schuivende aanrakingen positief worden beantwoord ontstaat een kritiek moment, een gesprek. Wanneer ook dit een positief vervolg heeft, pas dan is er kans op een verdere ontwikkeling van een relatie met paring als uiteindelijk gevolg. Uiteindelijk heb ik bij de ruim 300 testexemplaren van gisteravond 1 poging met mogelijk positief gevolg zien ontstaan. Ineffectiviteit ten top! De uitspraak dat ‘echtgenoten écht genoten hebben als echtparen écht paren’ is voor mij ineens een stuk helderder. Het kost immers nogal wat moeite.

Ik wil in deze bescheiden analyse geen mening hebben, die is aan u, de lezer, die inmiddels geen Greenhorn meer is op dit gebied. Feit is wel dat ik mijn relatie door dergelijke avonden meer ga waarderen. Mijn relatie uit het pre-Gangnam style tijdperk die op een verjaardag zijn ontstaansgeschiedenis heeft, in een tijd waarin we beide nog Greenhorns der liefde waren, is iets waar ik nu ineens veel trotser op ben.