Column: Rond de 30

30 in zicht. Je gaat andere prioriteiten stellen. Andere nadrukken, ideeën en langzaam schik je jezelf in het lot van… de dertiger. Zo had ik met mezelf dit jaar op oudjaarsavond een goed voornemen afgesproken. 10 kg afvallen zodat ik er komende zomer in mijn bloemetjeszwembroek en Hawaii-blouse een beetje netjes op zou staan. Toen ik na 3 dagen heftig carnaval vieren, immers kun je als bijna 30-er op dat gebied ook steeds minder hebben, de weegschaal betrad had ik nog 15 kg te gaan. Absoluut een uitdaging voor de aankomende vastentijd! 40 dagen lang mezelf onttrekken aan de geneugten des levens, het alcoholische, het zoete, het zoute en het overdadige. Om mijn doorzettingsvermogen op de proef te stellen werden er dit jaar echter prompt een aantal carnavalsdagen in deze vastentijd toegevoegd. De optocht was op de zondag na carnaval omdat het dan beter weer was! Daarnaast valt deze nu niet tegelijk met de optocht in Den Bosch en kwam het thuisfront daarom met het idee dat we die optocht tijdens het halfvasten ook wel konden bezoeken. Twee topdagen zou je denken, maar staand op die weegschaal lijken de dagen vooral topzwaar.  En met die gedachte is ook mijn vasten-plan redelijk in het water gevallen. Helaas biedt sporten ook niet meer het soelaas dat je er van zou verwachten. Mijn avonden op de bank zijn heiliger dan die op het sportveld. Bij dit schrijven heb ik me er ook maar bij neergelegd. Ik loop deze zomer liever 3 weken voor schut op het strand, dan dat ik mezelf 11 maanden in het zweet loop tijdens het sporten. Het lot van de dertiger.

 

Gepubliceerd in ‘t Lantaerntje van februari 2016

Tonpraten Kneutergat 2016

Het tonpraten 2016 in Kneutergat, gehouden op 22 en 23 januari, was ook dit jaar weer zeer geslaagd. Een avond vol dubbelzinnigheid, humor, woordgrappen en traditie. Deze kenmerken zorgde er voor dat de zaal weer goed gevuld was met een positief en goedlachs publiek. De avond werd geopend met het bekend maken van een nieuwe carnavaleske prijs binnen het carnaval in Kneutergat, de Gerard Vorstenbosch Wisselbokaal. Na een moment van stilte mocht Prins Pelle met zijn gevolg het tonpraten officieel in gang zetten.

Tonpraters
“Het is pas een fist, als Tinus is gewist”. En mede daardoor was het goed dat Tinus de Gehaktballenkoning de avond opende. Zijn zelfgemaakte belofte was, evenals zijn zelfgemaakte gehaktballen, helemaal goed. Hij wist een prima opening te verzorgen waardoor de sfeer er al snel goed in zat. Verder wisten de volgende tonpraters de zaal deze sfeer goed vast te houden. Advocaat Do, de debuterende Thomas Boeve vanuit het jeugdtonpraten, wist ons nog mee te geven dat “ een goede advocaat linker is dan de rechter”. Slechts één van de vele rake grappen. De andere debutant vanuit het jeugdtonpraten, Bart van Kuijk jr., wist aan de rake grappen nog het element van geduld en stoïcijns kijken toe te voegen. Niet eenmaal vertrok zijn gezicht en niet eenmaal zette hij te vroeg in. Het bleek een gevaarlijk humoristische combinatie. Ook dit jaar waren de coryfeeën Mariélle Cales en Bart van Kuijk sr. weer aanwezig.  Daar waar Mariélle koos voor de sanitaire perikelen van ‘Toos van de Kakdoos’ nam Bart de rol aan van Kobus de jager die daarmee Cromvoirt prima op de kaart wist te zetten. Het lag immers “voorbij Den Bosch links”, maar niet te ver natuurlijk….

Sketches
De avond werd verder traditioneel ingevuld met sketches tussen de tonpraters door.  Actuele thema’s werden daarbij zeker niet geschuwd zo bleek bij sketchgroep ‘Danst nog wa’. Vol humor schetste zij een somber, en niet geheel hygiënisch, toekomstbeeld voor ouderen met alle bezuinigingen in de zorg. Sketchgroep ‘Hedde nog wa’ was vooral aan het ‘shinen’ op het podium terwijl zij een tweetal baby’s en een hond de humor aan het publiek lieten blootstellen. De derde sketchgroep ‘Un bietje van alles’ ging voor gezichtsbedrog. Met hun ‘restless legs’ lieten zij de zaal het onmogelijke geloven.

De avond werd zoals vanouds besloten met een spetterend einde waarin alle deelnemers en vrijwilligers op het podium in het zonnetje werden gezet. Bijzonder hierin was Johan Witlox die voor 26 deelnames uitvoerig bedankt werd. Het waren geslaagde avonden en het zou beide avonden nog lang onrustig blijven in Kneutergat…

Gepubliceerd in ‘t Lantaerntje editie januari 2016

Met gedachten gedicht

Afwijzing!

Terreur en haat, de wereld in shock.
Ineens zoveel onrecht
gevolg van woede en wrok.
Niet te bevatten, gewelddadig beslecht.
Geweld is geen optie, elke dood onterecht.

Dialoog!

Waarom zouden we?
‘Waarom ook niet?’
Zou het wat helpen?
‘Meer dan dit bloedvergiet!’
Is het bloeden te stelpen?
‘Velen vrezen van niet…’

Maar als we het niet proberen…
Een geweldloos gesprek.
Van en met elkaar leren,
geef elkaars mening een plek.

Maar ook,
gedachten…

Meeleven, meedenken,
bidden, huilen.
Liefdadigheid schenken,
Laat ons niet verschuilen.

Denk met je hart.
Laat liefde hier spreken.
En wij eren met smart,
allen die zijn bezweken.

en de realiteit?!

Wij zijn allen mensen,
Vrede en vrijheid groot goed,
Laat ons dat ook wensen
Wie goed doet, goed ontmoet.

Gepubliceerd in dorpsblad ’t Lantaerntje
Editie november 2015

Tijd

In tijdigheid verloren,
vergaan tot in vergetelheid.

Door tijd niets laten storen,
voor eenieder die zijn leven leidt.

Want het is de relativiteit,
van wat u rest.

De levensloop,
ultieme test.

Het doel en de manier ineen,
die richting in, daartoe, daarheen.

Maar het zal altijd tijdloos blijven,
het doel van onze levenslust.

Laat u niet door de tijd beklijven,
maar maak dat u uw leven kust.

Gepubliceerd in dorpsblad ‘t Lantaerntje
Editie oktober 2015

Tegen-stelling

‘Newsflash: Russisch vliegtuig neergestort in Sinaïwoestijn.’ En het enige wat ik kon denken was het verschrikkelijke nieuws dat nu bij de families van 224 mensen gebracht moest worden. Deze mensen verliezen in één klap plotseling hun broers, zussen, vaders, moeders, kinderen, opa’s, oma’s, neven, nichten, vrienden en/of vriendinnen. Het is een gebeurtenis die je niemand toewenst en mijn hart is bij die mensen om hun verlies te verwerken.

Uit interesse in het de oorzaken van de crash ben ik aan het doorklikken gegaan op verschillende websites. Uiteindelijk ook op social media. Wat ik daar aantrof vond ik hoogst opmerkelijk. Allerlei mensen leggen links met de ramp die Nederland vorig jaar trof, de MH17. Uitspraken als ’karma’,  ‘je verdiende loon’, ‘eerst wij resultaten en daarna jullie pas’, om de minst erge reacties maar eens te noemen. Een mentaliteit waarin andere minimaal hetzelfde gunnen. Een soort wraak? Terwijl we wel allemaal deelde in de nationale rouw, applaudisseerden uit respect langs de snelwegen. We weten dus wat voor een ellende het is.

En als die mentaliteit van ‘alles delen’ nu in alles zijn uitwerking zou hebben, zou ik er prima mee kunnen leven. Dat zou betekenen dat vluchtelingen gewoon welkom zijn en mogen delen in ons geluk, de kloof tussen arm en rijk stukken kleiner zou zijn, we gewoon mee mogen doen in het EK, studio sport alle sporten een podium biedt, etc. Maar, kijkend naar de vluchtelingenkwestie, is het juist zo dat veel mensen hen dat geluk niet gunnen!

In ons land is het helaas steeds meer een soort egoïsme wat ons mensen laat verzuren en verbitteren. In sommige gevallen zo erg dat je jezelf er voor gaat schamen om in Nederland te wonen. Daarom op deze tegenstelling een tegen-stelling. We zouden allemaal elke dag iets goeds moeten doen/zeggen over een ander. En hoe ‘vreemder’ die ander is, hoe beter. Dan kunnen we hopelijk weer eens trots worden op ons land en haar bevolking.

Als u eens wist….

Als u eens wist,
wat mensen denken.
Zou u beslist,
geen mens meer krenken.

Als u eens wist,
wat echt zou helpen.
Kon u beslist,
veel bloeden stelpen.

Als u eens wist,
niet te oordelen,
Zou u beslist,
geen mens vervelen

Als u eens wist,
zonder te zeggen,
kon ik beslist
een vriendschap leggen.

Als u eens wist,
Al dat u weet.
bent u beslist,
hij die vergeet.

 

Realiteit?!

Al naargelang het lengen van dagen,
lijkt fictie de realiteit voorbij te steken.

Gretig,
als een idolate fan op een popconcert
waarin verdrukking en verdringing
de enige weg naar ultieme beleving lijken te zijn

De
zinderende zomerzon die
met groeiende nadruk
haar tactiek der verschroeide aarde
op de zompige, volgezogen aardse klei laat neerdalen
Weet daarmee een pad te creëren,

voor flikkerende fantasieën van liefde, lust en vrijheid
die de immer banale last des levens belijdbaar lijkt te maken

Schitterend surrealisme
wat middels summiere contouren
een voorzichtige voorsprong
op de aardse echtheid weet te bieden

Een echtheid die veelvuldig en herhaaldelijk inbeukt
op jou, op jullie en op iedereen!

Als de zilte zee
met golven als mokerslagen
de strandse zandkorrels woest kust

En ze kusten…..
Feit en Fictie kusten!

Met een intens verlangen,
gestoeld op wederkerigheid en
wederzijdse afhankelijkheid.

Hij en zij
Zij en hij

En zonder dat ze het wisten,
want als ze het eens wisten…

Dan zou rechtlijnig realisme
met een secure maar vloeiende lijn
zijn sabel van schede scheiden
om met een precieze en gepaste prik
het rooskleurig hart van onechtheid te doorboren

En al

wat er dan nog is,

is waar.