De IJzeren Man

IJzeren Man

Lopend langs de waterkant lijkt
de zomer niet voorbij, blijkt
het water immer klotsend spiegelen
bomen in het water
herinneren, de tijd verstrijkt
steeds later

De groene bomenrand steekt
de ondergaande zon af, hij bleekt
het parelwitte zand
liggend, aan de waterkant
oneindig

Tegelijktijdig

Lijkt de pittoreske haven zich
in de verte te ontpoppen, als een wig
in het landschap, wonderschoon
maar voor eenieder zo gewoon
en ontzettend vanzelfsprekend
alledaags

Genietend in elk seizoen, zo
lijkt het leven weer als toen
men onbezonnen leven kon
zonder de smet van
verongelijkte ego’s
dat maakt de IJzeren Man
tevens tijdloos.

Gepupliceerd in dorpsblad t Lantaerntje oktober 2016