Over gouden kastelen daken
waken zonnestralen trots
Als zij het ochtendgloren raken
blaken zij vast, als een rots
Royaal ontwaken, klokken klinken
blinken borden vol ontbijt
Met diamant laten verzinken
drinken uit kelken, geen respijt
Bezinken rijkdommen dan nooit?
Ooit zal het leven minder zijn
Maar vooralsnog met kroon getooid
volgt een bloed blauwe levenslijn
Verbolgd datgene wat hij wil
Kil is de macht hem ooit ontnomen
Mening is echter zijn pupil
wil hij er ooit voor uit gaan komen?
Stil blijven dromen, geen bedrog
Toch juicht het volk steeds maar weer
Men viert het mee en vooralsnog
Toch ook weer koningsdag dit keer
Alsnog een jaar vol monarchie
zie dat wat orangisten bindt
‘t spattert gouden euforie
verblind, kritiek maakt slechtgezind
Wie het mooie er van ziet
Schiet vol met landelijk allooi
Al staan voors en tegens quitte
Geniet, de monarchie is mooi!
Gepubliceerd in dorpsblad ‘t Lantaerntje editie april 2016